شناسایی عوامل موثر بر آموزش الکترونیک به روش سنتز پژوهی بر گرفته از پایگاه های اطلاعاتی در بازه زمانی (1389تا 1402ش) و (2010تا 2023م)

آموزش الکترونیکی نوعی برنامه آموزشی است که از تاثیر فناوری ناشی می شود و برای تسهیل فرآیند یادگیری استفاده می شود. هدف آن استفاده از این فناوری آموزشی و تاثیرات آن بر فرآیند یادگیری است و پژوهش حاضر به دنبال عوامل اصلی موثر بر آموزش الکترونیکی است.

روش این پژوهش به صورت کیفی و از نوع سنتز پژوهی است. جامعه آماری، شامل پژوهش های متعددی که در مقاله های داخلی و خارجی در بازه زمانی (1389-1402ش) (2010-2023م) انجام شده می باشد. جهت تحلیل یافته شده از الگوی 6 مرحله ای سنتز پژوهی روبرتس استفاده شد و در بررسی اعتماد داده از چارچوب ارائه شده، از 4 معیار؛ باورپذیری، انتقال پذیری، اطمینان پذیری و تاییدپذیری استفاده گردید.

یافته ها در این پژوهش نشان داد که ابعاد موثر در آموزش الکترونیک به ترتیب شامل ابعاد فناوری محوری ، نیاز محوری، یادگیری محوری، ارتباطمحوری، برنامه محوری، مانع محوری، انگیزه محوری، توسعه محوری می‎باشد .

در این پژوهش به این مهم دست یافتیم که با توجه به اینکه آموزش الکترونیک در همه ی علوم مورد استفاده قرار دارد به همین جهت این پژوهش الگویی مناسب جهت فراگیران می باشد .