شیوه های تصویرآفرینی در شعر کودک دهه هفتاد

مطالعه و نقد ادبیات کودک ایران هنوز جایگاه شایسته خود را نیافته است و ضرورت دارد به شکل انتقادی، تمام عناصر سازنده آن بررسی شود. از سوی دیگر، دهه هفتاد شمسی در تاریخ ادبیات کودک و نوجوان ایران، بنا به دلایل متعدد، اهمیت بسزایی دارد؛ به همین دلیل، در پژوهش پیش رو، سیصد قطعه از اشعار گروه سنی «الف و ب» و «ب و ج» کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که در دهه هفتاد چاپ شده است، انتخاب شد و به صورت بسامدی، شگردهای تصویرآفرینی و پردازش خیال در این آثار استخراج گردید. نتیجه این پژوهش آن است که شاعران شعر کودک دهه هفتاد، بیش از هر چیز، از عنصر تکرار (اعم از واج آرایی و تکرار لفظ) و سپس تناسب و تضاد و نیز توصیف استفاده کرده اند. استفاده از تشبیه بیش از سایر فنون بیانی رواج دارد و با افزایش سن مخاطبان، تشبیهات ژرف تر می شوند. تشخیص، حس آمیزی و استعاره در جایگاه های بعدی قرار دارند و عملا از حسن تعلیل برای تصویرآفرینی و خلق ایماژ، استفاده چندانی نشده است.