مروری بر خواص پلیمرهای جلبک ها در درمان و پانسمان زخم های پوستی

روزانه در سراسر جهان، 16000 مرگ به دلیل آسیب دیدگی ناشی از زخم رخ می دهد که این امر، منجر به افزایش نگرانی در کشورهای با درآمد کم و متوسط شده است. امروزه با افزایش تقاضای مصرف کنندگان برای استفاده از ترکیبات بیولوژی طبیعی به جای استفاده از ترکیبات شیمیایی مضر و سرطان زا، جلبک ها به عنوان یک جایگزین موثر بالینی پوست به بازار معرفی شدند. در واقع سهولت کشت و نیازهای غذایی کم، پلی ساکاریدهای جلبکی را به جایگزینی جذاب برای پانسمان های پیشرفته زخم تبدیل کرده است. میکرو و ماکروجلبک ها، منبع جدیدی از پلیمرهای ساکاریدی زیستی برای بهبود و ترمیم زخم هستند. ماهیت آب دوست این پلیمرها به دلیل ظرفیت به دام انداختن مولکول های آب در ساختار خود، هیدروژل هایی را می سازد که توانایی جذب و آزادسازی مایع بالایی دارند. در این مقاله مروری، با مطالعه آخرین مقالات به بررسی برخی از پلی ساکاریدهای جلبک ها که به عنوان پانسمان ترمیم زخم بسیار پرکاربرد هستند پرداخته می شود؛ مانند آلژینات ها، فوکوئیدان ها، کاراگینان ها، لامینارین، آگار آگار و اولوان. این ترکیبات نه تنها به عنوان بیومواد کاربردی برای تحویل کنترل شده دارو کاربرد دارند، بلکه برای تثبیت سلولی و آماده سازی داربست برای مهندسی بافت نیز استفاده می شوند.