بررسی میزان خواب آلودگی و آپنه انسدادی خواب در بیماران دیابتی نوع دو بر اساس پرسش نامه Epworth sleepiness scale و STOP-bang و ارتباط آن با هموگلوبین A1c

 کم خوابی و بی خوابی با افزایش خطر ابتلا به دیابت همراه است و از طرف دیگر، اختلالات خواب در افراد مبتلا به دیابت به میزان درخور توجهی، بیشتر از افراد سالم است. همچنین، طول مدت خواب با کنترل قندخون در دیابت مرتبط است. این پژوهش با هدف تعیین میزان خواب آلودگی و آپنه ی انسدادی خواب در بیماران دیابتی نوع دو و ارتباط آن با میزان قندخون انجام شد.

 در این مطالعه ی مقطعی، 200 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی همدان در سال 1402 انتخاب شدند. وضعیت کنترل دیابت با هموگلوبین A1c و فراوانی خواب آلودگی و آپنه ی انسدادی با پرسش نامه های ESS و STOP-BANG ارزیابی و با نرم افزار SPSS 26 تجزیه وتحلیل شد.

 میانگین سنی افراد برابر با 9.77 ± 56.16 سال بود. بین فراوانی نمره ی خواب آلودگی روزانه با جنسیت (0.001 >P)، استعمال سیگار (0.003=P)، پرفشاری خون و دیس لیپیدمی (0.001 >P) تفاوت معنی دار مشاهده شد. بین احتمال آپنه ی انسدادی خواب با استعمال سیگار (0.002=P) و دیس لیپیدمی (0.001=P) تفاوت معنی دار وجود داشت. بین هموگلوبین A1c با استعمال سیگار (0.001 >P) و دیس لیپیدمی (0.007=P) تفاوت معنی دار دیده شد. همچنین، بین هموگلوبین A1c با نمره ی خواب آلودگی روزانه (0.036=P) و نمره ی آپنه ی تنفسی هنگام خواب (0.034=P) هم بستگی مثبت و معنی داری وجود داشت.

 در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، آپنه ی انسدادی خواب و خواب آلودگی روزانه نسبتا شایع است و این اختلالات با کنترل ضعیف قند خون مرتبط هستند.