ارزیابی مدل کارایی مصرف تابش در برآورد زیست توده و عملکرد گندم آبی بر اساس تصاویر ماهواره های لندست 8 و 9 (مطالعه موردی: حوضه دریاچه ارومیه)

با توجه به اینکه روش های سنتی اندازه گیری زمینی نیاز به هزینه ، زمان و نیروی انسانی زیاد دارند تمایل به استفاده از روش های غیرمستقیم مانند سنجش از دور افزایش یافته است. بنابراین هدف از این پژوهش محاسبه زیست توده خشک، شاخص برداشت و عملکرد دانه گندم آبی با استفاده از سنجش از دور در حوضه دریاچه ارومیه بود. برای این منظور حوضه دریاچه ارومیه به شش زیرحوضه تقسیم گردید و از مدل کارایی مصرف تابش (RUE) استفاده شد. در این پژوهش از 1115 مزرعه گندم آبی استفاده شد. نتایج پایش مزارع و شاخص NDVI نشان داد که جوانه زنی گندم آبی در سطح حوضه به طور متوسط از تاریخ 20 آبان ماه شروع شده و برداشت این محصول نهایتا تا 30 تیرماه ادامه داشته است. مقدار شاخص های ضریب همبستگی (R)، ضریب نش-ساتکلیف (NSE)، ریشه میانگین مربعات خطای نرمال شده (nRMSE) و ضریب باقی مانده (CRM) در مرحله واسنجی به ترتیب برابر 90/0، 76/0، 15 درصد و 38/6 درصد و در مرحله صحت سنجی به ترتیب برابر 92/0، 72/0، 14 درصد و 21/7 درصد بدست آمد. بررسی شاخص برداشت (HI) نشان داد که میانگین این شاخص در زیرحوضه های مختلف بین 40/0 تا 45/0 است و به طور کلی میانگین این شاخص برای حوضه دریاچه ارومیه 42/0 بدست آمد. نتایج بررسی زیست توده و عملکرد دانه حاکی از تفاوت های چشم گیر در مقادیر آن ها در زیرحوضه های مختلف بود. بیشترین زیست توده و عملکرد دانه در زیرحوضه زرینه- سیمینه با میانگین 12098 و 5261 کیلوگرم بر هکتار و کمترین آن ها در زیرحوضه غرب- دریاچه با میانگین 8651 و 3723 کیلوگرم بر هکتار مشاهده گردید.