اثر تمرینات منتخب در آب بر سطوح پلاسمایی عامل رشد شبه انسولینی (IGF-1) و میوستاتین در شناگران مرد میانسال

سارکوپنیا یکی اختلالات مهم و شایع است که با افزایش سن اتفاق می افتد و همراه با کاهش چشمگیر در قدرت و حجم توده عضلانی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرینات منتخب در آب بر سطوح پلاسمایی عامل رشد شبه انسولینی (IGF-1) و میوستاتین در شناگران مرد میانسال بود.

بدین منظور 22 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب و به شکل تصادفی ساده در دو گروه تجربی (11نفر) و کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل هشت هفته، هر هفته سه جلسه از تمرینات ساده به مشکل با درنظرگرفتن اصل اضافه بار بود. سطوح پلاسمایی IGF-1 و میوستاتین (قبل و 48 ساعت بعداز پروتکل) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس (آنکوا) در سطح (05/0>P) تجریه و تحلیل شد.

ارزیابی درون گروهی داده ها نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی در متغیرهای IGF-1 و میوستاتین، تفاوت معناداری وجود دارد (05/0<p). نتایج تحلیل آنکووا نشان داد که تمرین منتخب در آب منجر به افزایش معنادار سطوح پلاسمایی IGF-1 (05/0<p) و کاهش معنادار سطوح پلاسمایی میوستاتین (05/0<p) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد.

بر اساس نتایج هشت هفته تمرین منتخب در آب باعث تغییر سطوح استراحتی عوامل مرتبط با آتروفی عضلانی در شناگران مرد میانسال شد. به همین دلیل این نوع تمرینات می تواند در بازتوانی عضلانی و بهبود آمادگی جسمانی این افراد موثر باشد. هر چند بررسی بیشتر ضروری به نظر می رسد.