تعیین ارزش غذایی محتویات شکمبه ای عمل آوری شده با اوره و ملاس با استفاده از روش کیسه های نایلونی

با افزایش جمعیت، نیاز به منابع پروتیین حیوانی باکیفیت افزایش می یابد. استفاده از ضایعات کشاورزی و پسماندهای زیستی در تغذیه دام راه حل مناسبی برای کاهش هزینه ها و افزایش سودآوری است. هدف از این پژوهش، مطالعه اثر مدت زمان تخمیر و فرآوری محتویات شکمبه با ملاس و اوره بر تجزیه پذیری شکمبه ای با استفاده از روش کیسه های نایلونی بود. تجزیه پذیری ماده خشک محتویات شکمبه فرآوری شده با 4 درصد اوره و ملاس در طی یک و چهار روز تخمیر با استفاده از سه راس گاو نر تالشی کانوله گذاری شده در شکمبه با روش کیسه های نایلونی در ساعت های مختلف انکوباسیون، تعیین شد. نتایج نشان داد که تجزیه پذیری محتویات شکمبه درنهایت به حدود 57 درصد رسید و زمان تخمیر کردن توده سیلو تاثیر چندانی در بهبود تجزیه پذیری نداشت ولی افزودن اوره به عنوان منبع نیتروژن باعث افزایش معنی دار تجزیه پذیری شد، هم چنین استفاده توام از ملاس و اوره در سطح 4 درصد در بهبود تجزیه پذیری موثر بود، استفاده از اوره باعث افزایش معنی دار بخش محلول در آب شد و استفاده توام ملاس و اوره نیز همین تاثیر مشابه را در افزایش بخش محلول در آب داشت، استفاده از ملاس و اوره در سطح 4 درصد به طور معنی داری بخش کند قابل تجزیه را نیز افزایش داد و در کل پتانسیل تجزیه پذیری محتویات شکمبه فرآوری شده و تخمیر شده به مدت چهار روزبه 76/07 افزایش یافت. در ارتباط با سرعت عبور ملاحظه شد که افزودن اوره در شرایط تغذیه در حد احتیاجات نگه داری، سرعت عبور مواد خوراکی را افزایش می دهد ولی استفاده توام اوره و ملاس تاثیری در سرعت عبور مواد خوراکی در شرایط تغذیه به میزان دو برابر احتیاجات نگه داری نداشت. به نظر می رسد عمل آوری محتویات شکمبه با 4 درصد اوره باعث افزایش تجزیه پذیری موثر شده و استفاده توام با ملاس، پتانسیل تجزیه پذیری را به طور معنی داری بهبود داده است، لذا با توجه به قیمت اوره و ملاس و تاثیر آن در بهبود و افزایش پتانسیل تجزیه پذیری می توان در عمل آوری و افزایش ارزش غذایی محتویات شکمبه استفاده کرد.