چالش های حکمرانی در سیاستگذاری راهبردی خاورمیانه

قواعد حکمرانی در سیاستگذاری عمومی کشورها بر اساس معادله قدرت، فرهنگ سیاسی و ساختار حکومتی تعریف می شود. بحران غزه و جنگ پرشدت اسرائیل بیانگر این واقعیت است که نه تنها سیاست بین الملل در فضای آنارشی به سر می برد، بلکه نشانه هایی از چالش در حوزه ساختاری کشورها برای تصمیم گیری راهبردی وجود دارد. هر گاه مبانی تصمیم گیری و سیاستگذاری راهبردی با خلا ادراکی، فقدان عقلانیت راهبردی و چالش امنیتی روبرو شود، بیانگر آن است که محورهای اصلی سیاستگذاری راهبردی مورد توجه واقع نشده است. اگر خواسته باشیم قالب های ادراکی حل منازعه در خاورمیانه را مورد توجه قرار دهیم، لازم است تا به قواعد حکمرانی در این جامعه توجه داشته باشیم. در غیر این صورت با چالش های دائمی، فراگیر و پایان ناپذیر روبرو خواهیم شد. درک قواعد حکمرانی می تواند بسیاری از چالش های امنیت منطقه ای غرب آسیا را کنترل و محدود سازد. در این مقاله تلاش می شود تا اولا قواعد حکمرانی در سیاستگذاری عمومی مورد توجه قرار گیرد. ثانیا نشانه های امنیتی و چالش های بحران ساز خاورمیانه بررسی شود. ثالثا تلاش می شود تا رویکردهای مناسب برای حل و فصل منازعه در شرایط بحرانی خاورمیانه ارائه شود. پرسش اصلی مقاله آن است که مبانی حکمرانی در خاورمیانه دارای چه نشانه هایی است و چه تاثیری بر بحران های منطقه ای و سیاستگذاری راهبردی کشورهای منطقه ای به جا می گذارد. فرضیه مقاله به این موضوع اشاره دارد که قواعد حکمرانی در سیاستگذاری امنیت منطقه ای کشورها مبتنی بر شفافیت، مشارکت، عدالت، بهره وری و پاسخگویی بوده که این نشانه ها در فرآیند تصمیم گیری و تصمیم سازی امنیت منطقه ای خاورمیانه به میزان محدودی مورد توجه کارگزاران و سیاستگذاران قرار می گیرد.