کاربست نظریه بازی در سیاستگذاری مطلوب شبکه های مدیریت شهری در ابعاد سلامت دوران پسا کووید

مدیریت پساکووید و سازمان یابی بهینه آن به علت کثرت و تعدد کنشگران در حوزه برنامه ریزی و سیاست گذاری ممکن است بین افراد با قدرت تصمیم گیری و منافع متفاوت، اختلافات و تعارض به وجود آورده و تاثیر مهمی بر کارآمدی مدیریتی این نوع بحران ها داشته باشد. پژوهش حاضر  بر آن است تا با تشریح و کاربست نظریه بازی ها در شبکه مدیریت شهری در عرصه سلامت، ضمن شناخت پیچیدگی مسئله، تعدد کنشگران را با مدل بازی تسهیل و به تحلیل رفتارها و تعاملات و تصمیمات کنشگران بپردازد.این پژوهش از نظر هدف در رده پژوهش های کاربردی- توسعه ای و از نظر ماهیت و روش در رده پژوهش های توصیفی- تحلیلی قرار می گیرد که جهت معرفی، تشریح و کاربست نظریه بازی ها در حوزه شبکه های مدیریت شهری در عرصه سلامت پساکووید استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد برای مساله وضعیت سلامتی پساکووید شهر جیرفت می توان سه بازیگر و تصمیم گیر اصلی را تفکیک کرد: مدیریت شهری، مدیریت بهداشت و درمان و مدیریت زیرساخت. با توجه به محدودیت بودجه، هر کدام از تصمیم گیران از منابع مالی محدودی برخوردارند اما اگر ذهنیت کارا داشته باشند می توانند گزینه ها را بر اساس هماهنگی با یکدیگر، به شکل بهتری انتخاب کنند. رقابت بین تصمیم گیران بر اساس نشان دادن مهمترین گزینه بوده است. با توجه به جایگاه مدیر شهری در برنامه ریزی کالبدی و گزینه هماهنگ سازی اقدامات دیگر مدیران، اگر درصدی از بودجه به عنوان ارزش مدیریت برای نیل به همکاری به مدیر شهری تعلق بگیرد، آنگاه احتمال ارجحیت برای مدیر شهری بیشتر می شود و می تواند به عنوان نظم دهنده، همکاری مدیران بهداشت و زیرساخت در تسهیل دسترسی ها و مسیرهای ارتباطی به امکانات را در دوران پساکووید فراهم آورد.