بیان ژن VEGF در کارسینوم پاپیلری تیروئید و ارتباط آن با عوامل موثر بر پیش آگهی

فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) ارتشاح سلول های اندوتلیال و آنژیوژنز را تحریک می کند. افزایش بیان VEGF با پیامد بالینی ضعیف در بسیاری از بدخیمی ها مرتبط بوده است. چندین مطالعه نیز بیان افزایش یافته ی VEGF را در کارسینوم پاپیلری تیروئید گزارش کرده اند. لذا مطالعه ی حاضر با هدف بررسی بیان VEGF در کارسینوم پاپیلری تیروئید و ارتباط آن با عوامل موثر بر پیش آگهی انجام شد.

در این مطالعه ی مقطعی، در مجموع 80 نمونه ی بلوک پارافینی کارسینوم پاپیلری تیروئید از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی (ره) تهران طی سال های 1396 تا 1400 مورد رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با مارکر VEGF قرار گرفتند. شدت بیان VEGF در سلول های توموری به صورت خفیف (کمتر از 25%)، متوسط (50-25%) و قوی (بیشتر از 50%) درجه بندی شد. ارتباط درجه ی بیان VEGF با فاکتورهای سن، جنسیت، اندازه ی تومور، تهاجم به کپسول و متاستاز به غدد لنفاوی با SPSS 16 مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.

میانگین سن بیماران مورد بررسی 48/14±56/40 سال و 58 بیمار (5/72%) زن بودند. بیان خفیف، متوسط و قوی VEGF به ترتیب در 3/21%، 35% و 8/43% نمونه ها مشاهده شد. ارتباط آماری معنی داری بین بیان VEGF با سن، جنسیت و اندازه ی تومور وجود نداشت. افزایش بیان VEGF به طور معنی داری با فراوانی بالاتر تهاجم به کپسول و متاستاز غدد لنفاوی مرتبط بود (P<0.001).

افزایش بیان VEGF به طور شایع در کارسینوم پاپیلری تیروئید مشاهده می شود. بیان افزایش یافته ی VEGF یک فاکتور خطر مستقل برای تهاجم به کپسول و متاستاز به غدد لنفاوی بوده و می تواند به عنوان یک فاکتور پیش آگهی منفی و همچنین یک فاکتور بالقو ه ی درمانی در کارسینوم پاپیلری تیروئید مطرح باشد.