تبیین الگوی گزارشگری مسئولیت اجتماعی در ایران با استفاده از روش نظریه بنیاد

هدف اصلی پژوهش حاضر، تبیین الگوی گزارشگری مسئولیت اجتماعی در ایران می باشد. این پژوهش از نوع اکتشافی با رویکردکیفی و با روش نظریه پردازی داده بنیاد است که با  انجام مصاحبه با افراد خبره در حوزه گزارشگری مالی و اجتماعی و حفظ محیط زیست در سال 1401 و 1402 به روش نمونه گیری هدفمند، به اشباع رسیده است. نتایج حاصل از پژوهش منجر به تبیین الگوی گزارشگری مسئولیت اجتماعی شامل شرایط علی، راهبردها و پیامدهای ناشی از  ایجادگزارشگری مزبور گردیده است. مطابق یافته های پژوهش، شرایط علی شامل الزامات و مشوق های محیطی، شرایط اجتماعی، ویژگی های فرهنگی مذهبی و اقتصادی و سیاسی کشور و ویژگی های بین المللی است. همچنین یافته های پژوهشگر نشان می دهدکه برای تحقق هدف مزبور، راهبردهایی مانند توجه دولت و سازمان بورس، ایجاد بستر فرهنگی لازم در هیات مدیره، تهیه چارچوب گزارشگری مربوطه، استقرار کمیته مسئولیت اجتماعی در شرکت ها، ایجاد زیرساخت های اجرایی لازم در جامعه ضروری است. پیامدهای ایجاد گزارشگری مسئولیت اجتماعی شامل افزایش اعتماد اجتماعی، بهبود شرایط کسب و کار، ارتقا برند، حفظ محیط زیست و مدیریت بحران های آتی می باشد.  باتوجه به الزامی شدن گزارشگری مسئولیت اجتماعی برای شرکت های بورسی، یافته های این پژوهش می تواند به بسترسازی مناسب گزارشگری مسئولیت اجتماعی در ایران کمک نماید.