مشروعیت سیاسی در قرآن؛ مطالعه موردی آیات اطاعت
اگر در تمایز فقه و کلام این انگاره را مفروض تلقی نماییم که اولی بر فعل مکلف و دومی بر فعل الله متمرکز است، سوال از خاستگاه مشروعیت سیاسی، مساله ای فقهی کلامی خواهد بود؛ از این حیث که از چه کسی می توان و بلکه باید اطاعت کرد، فقهی و از این حیث که خداوند برای چه کسی حق اطاعت را قرار داده است، کلامی می باشد. پژوهش حاضر با رویکردی فقهی کلامی پرسش از مشروعیت سیاسی را به قرآن کریم عرضه کرده و تلاش نموده است تا آن را از زوایه آیات اطاعت و با روش تحلیل اجتهادی پاسخ دهد.یافته تحقیق حاضر از مطالعه موردی آیات اطاعت این است که میان حق اطاعت و عبودیت، رابطه تلازم برقرار است. حق اطاعت و به تبع آن، لزوم اطاعت، از اوامر و نواهی صادر از جانب صاحب این حق، برای کسی ثابت است که حق عبودیت داشته باشد. از آنجا که بشر به صورت مستقیم نمی تواند مخاطب امر و نهی الهی باشد، قرآن کریم پیامبران و اولی الامر را به عنوان واسطه اطاعت الهی در امور اجتماعی و فردی بشر قرار داده است. گرچه مصداق کامل اولی الامر، امام معصومعلیه السلام است، بسیاری از اندیشمندان شیعی معتقدند در عصر غیبت، فقیه جامع الشرایط با واسطه یا بدون واسطه مصداق اولی الامر خواهد بود. بنابراین، چنین حقی به زمان خاص یعنی حضور معصومعلیه السلام محدود و منحصر نیست.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.