کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی در ایران

کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی یک پیامد بالینی مهم در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی  است. هدف از این مطالعه بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن و تعیین ارتباط بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی با متغیرهای دموگرافیک و بالینی در بیماران نارسایی قلبی بود.

طرح این پژوهش از نوع توصیفی مقطعی است. نمونه ای متشکل از 200 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی از میان  بیماران سرپایی و بستری در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب و برای تکمیل پرسشنامه دموگرافیک، بالینی و پرسشنامه کاردیومیوپاتی کانزاس سیتی  مورد مصاحبه قرار گرفتند. برخی متغیرهای بالینی از سوابق پزشکی بیماران استخراج شد. از کاردیومیوپاتی کانزاس سیتی برای اندازه گیری کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی استفاده شد که امتیاز بالاتر نشان دهنده کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی بهتر است. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی، t مستقل و ANOVA استفاده شد.

حیطه خودکارآمدی بالاترین امتیاز را در بین حیطه های کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی (میانگین = 61، انحراف معیار= 31/18) و علائم جسمانی کمترین (میانگین = 92/42 و انحراف معیار= 45 /13) داشت. از نظر آماری بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی و چهار متغیر دموگرافیک شامل جنس، سطح تحصیلات، وضعیت اقتصادی و شاغل بودن رابطه معناداری وجود داشت. همچنین متغیرهای بالینی شامل : طول مدت بیماری، دفعات بستری شدن در بیمارستان، بیماری های غیر قلبی، کسر تخلیه ای قلب، مصرف دیورتیک و شاخص توده بدنی بودند.

بیماران مبتلا به نارسایی قلبی کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی کاهش یافته دارند . پرستاران و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید مراقبت ها و برنامه هایی را برای کاهش فراوانی، شدت و علائم نارسایی قلبی برنامه ریزی کنند و به بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در این بیماران کمک کنند.