تحلیل مولفه های هوش معنوی در دیوان محمدحسین شهریار

خاستگاه طبقاتی، وضعیت خانوادگی، سنخ روانی و سوانح نه چندان متعارف حیات فردی و اجتماعی شهریار منجر به تکوین آثار و خلق اشعاری شده که در کنار ارزش‏های ادبی و هنری، واجد ارزش‏های معنوی و در بر دارنده ی مولفه های آشکار و پنهان هوش معنوی است. هوش معنوی یکی از مفاهیم نسبتا جدید در دانش روانشناسی است که در پیوند مستقیم با جهان نگری شاعرانه و زمینه های عاطفی-معنایی سروده های شاعر قرارمی گیرد. در این پژوهش نظری، با بررسی تعدادی از اشعار فارسی دیوان شهریار به روش توصیفی-تحلیلی، تلاش شده تا مقوله ی هوش معنوی و مولفه های آن در شعر این شاعر بزرگ معاصر با رویکرد میان رشته ای و نقد روانشناختی تحلیل شود. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که مولفه هایی؛ همچون خودآگاهی، خودانگیختگی، ارزش محوری و چشم اندازمحوری، کل نگری، دگرخواهی، استقبال از تفاوت ها، استقلال رای، تواضع و فروتنی، تمایل به طرح چراهای بنیادین، توانایی تغییر چارچوب های ذهنی، استفاده ی مثبت از چالش ها و احساس رسالت و تقدس بخشی در آثار شهریار دیده می شود.