اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تن انگاره زنان دارای علائم اختلال خورد و خوراک

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تن انگاره زنان دارای علائم اختلال خورد و خوراک انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل نامعادل) می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان دارای علائم خورد و خوراک مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه ای، مراکز روان درمانی و باشگاه های بدنسازی و ایروبیک شهرستان کاشان در سال 1400 بودند که از بین آنان، تعداد 20 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در 2 گروه کنترل و آزمایش جایگزین گردیدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه رضایت از تن انگاره (2002) بود و اعضای گروه آزمایش در معرض 10 جلسه آموزش شناختی رفتاری قرار گرفتند و در این مدت، اعضای گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و یک راهه با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در ترکیب خطی نمرات تن انگاره زنان دارای علائم اختلال خورد و خوراک با توجه به گروه وجود دارد. براساس نتایج، نمرات رضایت از تن انگاره در زنان دارای علائم اختلال خورد و خوراک شرکت کننده گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به گروه گواه افزایش داشته است و همچنین، نمرات نارضایتی از تن انگاره در آنان کاهش داشته است و بنابراین، این تغییر نمرات حاکی از تاثیر مثبت آموزش شناختی رفتاری است.