بررسی اثر تضعیف تنفسی القا شده با ترکیب مرفین و بنزودیازپین ها به وسیله آنالیز الگوی تنفسی در موش صحرایی

 داروهای خانواده اپیوئیدی و بنزودیازپینی در موارد مختلف در بیماران به صورت هم زمان استفاده می شوند. با توجه به تاثیرات تضعیف کنندگی هر دو دسته دارویی، در این مطالعه میزان تضعیف تنفسی حاصل از چند بنزودیازپین های پرمصرف در بالین در صورت مصرف هم زمان با مورفین بررسی شده است. 

 هفتاد سر موش صحرایی نر ن‍ژاد ویستار به طور تصادفی در ده گروه کنترل، مرفین، میدازولام، دیازپام، لورازپام، آلپرازولام، مرفین میدازولام، مرفین دیازپام، مرفین لورازپام و مرفین آلپرازولام تقسیم شدند. 15دقیقه بعد از تزریق داخل صفاقی داروها، سیگنال تنفس به وسیله دستگاه پلی تیسموگرافی ثبت شد. الگوی تنفسی به وسیله پارامترهای تنفسی شامل میانگین فواصل بین تنفسی و تعداد تنفس، همچنین ضریب تغییرات و بی نظمی فواصل بین تنفس ارزیابی شد.

ملاحظات اخلاقی: 

این پژوهش در کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی اراک تایید و با شماره IR.ARAKMU.REC.1397.327 ثبت شده است.

 آنالیز داده های تنفسی نشان داد که تزریق دز ضد اضطرابی آلپرازولام و ترکیب مرفین آلپرازولام و مرفین میدازولام باعث تغییر در الگوی تنفس می شود، که با کاهش تعداد تنفس و افزایش فواصل بین تنفس ها در این حیوانات در مقایسه با گروه کنترل همراه بود. همچنین بررسی نتایج نشان داد تزریق مرفین میدازولام سبب افزایش در تغییرپذیری الگوی تنفس می شود که با افزایش بی نظمی و کاهش ضریب تغییرات فواصل بین تنفس همراه بود.

 نتیجه مطالعه نشان داد که تزریق ترکیب مرفین میدازولام در کوتاه مدت، الگوی تنفسی را با شدت بیشتری در مقایسه با ترکیب مرفین با سایر بنزودیازپین ها تغییر می دهد.