رابطه بین استرس والدینی و مشکل های رفتاری کودک با نقش تعدیل کنندگی ظرفیت تاملی مادر: یک مطالعه توصیفی

استرس والدینی مادر می تواند منجر به بروز مشکل های رفتاری در کودک شود و در این بین متغیرهای مربوط به رابطه والد-کودک می توانند تعدیل گر باشند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعدیل کنندگی مولفه های ظرفیت تاملی مادر در رابطه بین استرس والدینی مادر و مشکل های رفتاری کودک انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. به روش نمونه گیری در دسترس، 200 مادری که به مطب های اطفال شهر تهران در سال 1402 مراجعه کردند، انتخاب شدند و پرسش نامه های ظرفیت تاملی والدینی، استرس والدینی و چک لیست رفتاری کودک را تکمیل کردند. داده ها با آزمون های همبستگی و رگرسیون سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شدند.

استرس والدینی مادر رابطه مثبت و معناداری با پیش ذهنی سازی (001/0>P، 31/0=r) و قطعیت در تشخیص حالت های ذهنی (001/0>P، 32/0=r) و رابطه منفی و معناداری با کنجکاوی و علاقه در مورد حالت های ذهنی (001/0>P، 34/0-=r) داشت. هم چنین، استرس والدینی با مشکلات رفتاری کودک رابطه مثبت و معنادار (001/0>P، 47/0=r) و مشکلات رفتاری کودک رابطه مثبت و معناداری با پیش ذهنی سازی (001/0>P، 26/0=r) و قطعیت در تشخیص حالت های ذهنی (001/0>P، 30/0=r) و رابطه منفی و معناداری با کنجکاوی و علاقه در مورد حالت های ذهنی (001/0>P، 28/0-=r) داشتند. نقش تعدیل گر مولفه های پیش ذهنی سازی (041/0=P) و قطعیت در تشخیص حالت های ذهنی (035/0=P) در رابطه بین استرس والدینی و مشکلات رفتاری کودک تایید شد.

ظرفیت تاملی پایین و استرس والدینی می تواند احتمال بروز مشکلات رفتاری را در کودکان افزایش دهند. استرس والدینی در مادرانی که ظرفیت تاملی پایین تری دارند اثر منفی بیشتری بر مشکلات رفتاری کودکان به جا می گذارد، لذا برمهارت های ظرفیت تاملی به مادر تاکید می شود.