نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق: یک مطالعه توصیفی

فقدان صمیمیت بین زوجین می تواند پیامدهای نامناسبی برای آنان به همراه داشته باشد. از این رو شناسایی عواملی که در صمیمیت زوجین نقش دارند و می توانند جنبه پیش گیرانه بر طلاق داشته باشند، دارای اهمیت است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق انجام شد.

پژوهش حاضر توصیفی و از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل زوجین در شرف طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره بهزیستی شهر اصفهان در تیرماه سال 1402 بودند. از بین جامعه آماری 115 زوج (230 نفر) با استفاده از جدول Krejcie و Morgan، به روش نمونه گیری در دسترس 70 زوج (140 نفر) انتخاب و داوطلبانه به پرسش نامه های خود افشاسازی زناشویی، صمیمیت، عملکرد جنسی و گرایش به طلاق پاسخ دادند. داده ها با روش آماری تحلیل مسیر، تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که صمیمیت زناشویی با عملکرد جنسی (693/0=β) و با خود افشاسازی زناشویی (542/0=β) به صورت مستقیم و با گرایش به طلاق (693/0-=β) به صورت معکوس رابطه معنی داری دارد. هم چنین، نتایج نشان داد خود افشاسازی زناشویی با عملکرد جنسی (265/0=β) به صورت مستقیم و با گرایش به طلاق (154/0-=β) به صورت معکوس رابطه معنی داری دارد (05/0>P).

خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق نقش میانجی گری را بر عهده دارد. بنابراین، به مشاوران خانواده پیشنهاد می شود به صمیمیت بین زوجین توجه بیشتری داشته باشند.