بازسازی معادن (بخش اول): معادن، منابع طبیعی و توسعه پایدار

به طور کلی معدن و معدنکاری خواسته یا ناخواسته با تخریب عرصه های منابع طبیعی و محیط زیست همراه است. این امر تا جایی پیش رفته است که حامیان و طرفداران منابع طبیعی و محیط زیست، فعالیت های معدنی و معدنکاری را یکی از مهم ترین عوامل تخریب عرصه های منابع طبیعی و محیط زیست می دانند. از سوی دیگر، اهمیت و نقش معدن و معدنکاری در پیشرفت کشور و رسیدن به توسعه ای پایدار بر کسی پوشیده نیست. به عبارت دیگر، نه می توان فعالیت های معدنی و معدنکاری را متوقف کرد و نه می توان بر اهمیت عرصه های منابع طبیعی و محیط زیست به عنوان یکی از ارکان توسعه پایدار چشم پوشید. آنچه مسلم است، نقطه ی تعامل و تعادل این دو مقوله بازسازی و احیا معادن می باشد. بدین معنی که پس از بهره مندی از معادن کوچک و بزرگ، لازم است این معادن با هدف پایداری منابع طبیعی و محیط زیست بازسازی و احیا شوند و تا جایی که ممکن است شرایط تخریبی و آشفتگی های ایجاد شده، به حالت پیش از معدنکاری و یا نزدیک به حالت نخست برگردانده شود.