ارزیابی مستندات نظریه تصریف در آموزش قرآن

در عصر حاضر، نظریه ای با نام نظریه «تصریف » ابداع شده و به معنای ساختن کلمه ها،آیه ها و سوره های جدید از کلمه ها، آیات و سوره های قرآنی است که با تغییر مفرداتو ترکیبات قرآن کریم به دست می آیند. این نظریه ادعا می کند که تکرار مداوم این دخلو تصرف ها در قرآن کریم، برای آموختن زبان قرآن ضروری است. همچنین ادعا شدهاست که صحابه رسول خدا  همواره در آیات قرآن کریم دخل و تصرف می کردند وپیامبر اکرم  با تکیه بر اصل «نزول قرآن بر هفت حرف »، هرگونه قرائتی از جانبصحابه را تایید و تحسین می کرد.پژوهش حاضر با هدف ارزیابی این نظریه، مستندهای آن را به روش کتابخانه ایگردآوری کرده و با روش توصیفی- تحلیلی به اعتبارسنجی و ارزیابی هر یک از اینمستندات پرداخته و به این نتیجه دست یافته است که این نظریه از اعتماد نابجا به برخیروایات اهل سنت و روایاتی ضعیف، برداشت های نادرست و تاویل گسترده روایات وگزارش های تاریخی نشئت گرفته است که اساس آن را همان نظریه توسعه و تسامح درمتن قرآنی شکل می دهد؛ نظریه ای که از سوی خلیفه دوم پایه گذاری شد.