مسجد مدرسه چهارباغ اصفهان: موزه پایدار هنر اسلامی

مسجد مدرسه چهارباغ اصفهان، یادگاری ارزشمند از هنر و معماری عصر صفوی به شمار می آید که باگذشت بیش از سه قرن همچنان شکوه و عظمت خود را حفظ نموده است. شناخت مبانی و اصول به کار گرفته شده در طراحی و ساخت کالبد این بنا و تمهیدات اندیشیده شده در جهت مانایی اجتماعی و تاریخی آن می تواند الگویی برای معماری امروز، به منظوررسیدن به تعالی از حیث صورت و معنا باشد. هدف از پژوهش حاضر تبیین و تحلیل جنبه های مختلف پایداری و پایایی این بنا و کشف ویژگی های منحصر به فرد کالبدی و فضایی آن می باشد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی صورت پذیرفته است. بدین منظور به شیوه کیفی، جنبه های اقلیمی، اجتماعی، اقتصادی، تاریخی و زیبایی با در نظر گرفتن ویژگی های کالبدی، معنایی و معنوی بنا مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد. نتایج حاصل گویای آن است که بنای مسجد مدرسه چهارباغ نه تنها از حیث زیست محیطی مشخصه های اقلیمی را مد نظر داشته تا محیطی مطبوع و همساز با طبیعت پیرامون را فراهم سازد، بلکه از لحاظ اجتماعی و اقتصادی نیز پایدار بوده است. به کارگیری هنر اسلامی در آرایه های سطوح پوششی، بنا را از نظر زیبایی نیز مانا ساخته است. به نحوی که می توان گنجینه ای از هنر و معماری پویا و ماندگار را در آن به نظاره نشست.