ظرفیت زیستی مناطق بیابانی مروری بر اکولوژی سیانوباکتری ها به عنوان پیشگامان توالی اکوسیستم بیابان

مناطق خشک و بیابانی، تقریبا 40درصد از مساحت کره زمین را دربرمی گیرند (Reynodls et al., 2007). پوسته های زیستی به عنوان مهندسان اکوسیستم بیابان، به طور گسترده در مناطق خشک و نیمه خشک توزیع شده اند که بیش از 12درصد از سطح زمین را تشکیل می دهند و جزو بیولوژیکی مهم اکوسیستم های بیابانی و شنزارها هستند (Rodriguez-Caballero Emilio et al., 2018).پوسته های زیستی، جملگی از سیانوباکتری ها، جلبک ها، قارچ ها، باکتری ها، گلسنگ ها و خزه ها تشکیل شده اند (Eldridge et al., 2020). سیانوباکتری ها به عنوان یکی از قدیمی ترین موجودات زنده، از 5/3 میلیارد سال پیش روی زمین زندگی می کنند (Mazard et al., 2016؛ Garcia-Pichel et al., 2019). تقریبا 3/2 میلیارد سال پیش (شکل 1)، این پروکاریوت ها به تدریج ترکیب شیمیایی جو اصلی را با انجام فتوسنتز و تولید اکسیژن تغییر دادند و نقش زیادی در تکامل حیات روی زمین ایفا کردند و روند تکامل را تغییر دادند (Andreeva et al., 2020).