بررسی ارتباط سلامت معنوی با خودکارآمدی دانشجویان پرستاری یک دانشگاه نظامی منتخب شهر تهران

سلامت ‎معنوی یکی از ابعاد بسیار مهم در سلامت ‎انسان که باعث افزایش توان سازگاری فرد می شود. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سلامت‎ معنوی با خودکارآمدی دانشجویان پرستاری یک دانشگاه نظامی انجام شد.

این مطالعه مقطعی (توصیفی-تحلیلی) در سال 1401 در یک دانشگاه نظامی منتخب شهر تهران انجام شد. 220 دانشجوی مقطع کارشناسی پرستاری به روش سرشماری وارد مطالعه شدند که در نهایت 190 دانشجو مطالعه را تکمیل کردند. ابزار گردآوری داده‎ها شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه سلامت‎ معنوی الیسون و پالتزیون و پرسشنامه‎ خودکارآمدی ‎عمومی ‎شرر بود.

میانگین سلامت‎ معنوی (6.72±75.27) و خودکارآمدی (6.5±47.92) دانشجویان ‎پرستاری در سطح متوسط بود. بین سلامت معنوی و خودکارآمدی دانشجویان پرستاری رابطه مثبت معناداری وجود داشت (0.001>p و 0.313=r). همچنین، بین خودکارآمدی با ترم تحصیلی (0.001=p و 0.238=r) و سن (0.001=p و 0.248=r) دانشجویان پرستاری رابطه مثبت معناداری وجود داشت. بین متغیر سلامت معنوی با هیچکدام از متغیرهای فردی دانشجویان پرستاری رابطه معنادار آماری دیده نشد.

نتایج این مطالعه از اهمیت سلامت معنوی در افزایش خودکارآمدی دانشجویان ‎پرستاری حمایت می‎کند. لذا، توجه به ارتقای سلامت‎ معنوی دانشجویان پرستاری جهت افزایش خودکارآمدی آنان توصیه می شود.