مولفه های راهبردی روابط ایران و چین در سیاست خارجی دولت سیزدهم

یکی از منابع مهم اثرگذار در سیاست خارجی هرکشوری، افراد و نقش آن ها است. پس از روی کار آمدن دولت سیزدهم، رویکرد سیاست خارجی کشور نیز به تبع تغییر رئیس دولت تغییر کرد و رئیس جمهور جدید با توجه به این موضوع که قدرت در نظام بین الملل در حال جابه جایی از غرب به شرق است، جهت تعادل در سیاست خارجی دولت خود گسترش ارتباط با شرق و خصوصا قدرت های نوظهور شرقی را در دستورکار قرار داد. یکی از این قدرت های نوظهور در نظام بین الملل امروز نیز کشور چین است. از طرفی شناسایی سیاست خارجی دولت ها چراغ راه مناسبی برای بررسی عملکردها و تبیین ضعف ها و قوت های آنان است و فقدان چنین تحقیقاتی در حوزه ارتباط با چین در دولت سیزدهم آشکار است. لذا این پژوهش با هدف یافتن اهمیت رابطه ایران و چین از دریچه سخنرانی های رئیس دولت سیزدهم به دنبال شناسایی مولفه های راهبردی روابط این دو کشور در سیاست آسیایی دولت است. برای انجام این پژوهش، دیدگاه های دکتر رئیسی به عنوان شخصیتی موثر در شکل گیری سیاست خارجی دولت درباره موضوعات نزدیک به حوزه ارتباط جمهوری اسلامی با چین استخراج گردید و با استفاده از روش تحلیل مضمون در نرم افزار MAXQDA مورد تحلیل قرار گرفت. استخراج شش مضمون سازمان دهنده «شراکت راهبردی»، «سیاسی-امنیتی»، «اقتصادی»، «فرهنگی»، «علمی و پژوهشی» و «بهداشت و درمان»، ذیل یک مضمون فراگیر با عنوان «مولفه های راهبردی روابط ایران و چین» از نتایج این پژوهش است.