تمایل به پرداخت صاحبان مشاغل غیررسمی برای خرید بیمه سلامت در شهر اصفهان

تکیه بر پرداخت از جیب خدمات مراقبت از سلامت، افزایش بار مالی و هزینه های کمرشکن خدمات درمانی برای خانواده ها نتیجه فقر را به همراه دارد. با توجه به ضرورت وجود بیمه درمانی پایدار برای مشاغل غیر رسمی، پژوهش حاضر به بررسی تمایل به پرداخت بیمه درمانی همگانی سلامت برای مشاغل غیر رسمی در شهر اصفهان برای دهک های درآمدی یک تا شش در دو گروه دهک درآمدی یک تا سه و دهک چهار تا شش پرداخت است.

در این مطالعه به برآورد میزان تمایل به پرداخت از روش ارزش گذاری مشروط (CVM) استفاده شد. در این پژوهش از روش کتابخانه ای و میدانی پس از طراحی پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده و از آنجا که متغیر وابسته (تمایل به پرداخت) به صورت رتبه ای بود از روش های اقتصاد سنجی پروبیت رتبه ای و توبیت به برآورد الگو پرداخته شد.

نتایج نشان داد تمایل به پرداخت صاحبان مشاغل غیررسمی برای خرید بیمه سلامت در شهر اصفهان در گروه اول (دهک 1 تا 3) برابر487،600 ریال و برای گروه دوم (دهک 4 تا 6) برابر 513،200 ریال است و در مجموع میانگین تمایل به پرداخت هر دو گروه یعنی دهک یک تا شش برابر 500،400 ریال است. همچنین اختلاف تمایل به پرداخت دو گروه 5 درصد است. از پنج متغیر مستقل در هر دو گروه متغیر سطح تحصیلات تاثیر معنی داری بر تمایل به پرداخت ندارد اما سایر متغیرها از جمله سن، متوسط درآمد خانوار، و متوسط هزینه های درمانی بر میزان تمایل به پرداخت تاثیرگذار هستند. همچنین اثر متغیر اندازه خانوار بر تمایل به پرداخت منفی شد.

نتایج نشان می هد که از دیدگاه اقتصاد رفتاری، شاغلان بخش غیر رسمی تمایل دارند با قیمتی کمتر از میانگین سهم حق بیمه شاغلان بخش رسمی، در بیمه های درمانی ثبت نام کنند. یارانه ها و تغییرات در ویژگی های بیمه (به عنوان مثال از جمله تحت پوشش قراردادن بیماری های خاص) در افزایش تمایل به پرداخت موثر باشد.