تاثیر فعالیت بدنی بر عملکرد حرکتی و سطوح سرمی فاکتورهای ضدالتهابی ورزشکاران

امروزه علوم ورزشی و تربیت بدنی در اکثر زمینه های تخصصی پیشرفت چشمگیری داشته است. یکی از مباحث مهم این حیطه که پیوسته در حال دگرگونی می باشد و به سمت رشد نسبی و تکامل گام بر می دارد، علم تمرین است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین منتخب بر سطوح سرمی IL-6،IL-4  و عملکرد حرکتی بازیکنان نخبه واترپلو اجرا شد. بدین منظور 30 واترپلو کار مرد (با میانگین سنی 2±23 سال جامعه این پژوهش کلیه واترپلویست های شهر مشهد که حداقل سابقه شش سال تمرین مداوم و حضور در لیگ برتر واترپلوی کشور را دارا باشند به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تجربی (تمرین  منتخب واترپلو) و کنترل (تمرین  سنتی واترپلو)  تقسیم شدند. تمرین منتخب واترپلو به مدت هشت هفته و هر هفته 6 جلسه انجام شد. به مدت 9 ساعت در هفته، در تمرین سنتی ما استفاده از انواع مختلف شنا را نداشتیم و فقط از شنای سر بالا استفاده شد. مطابق تمرینات عادی تیم های واترپلو، کنترل شدت تمرینات از روش کارونن به عنوان درصدی از حداکثر ضربان قلب بیشینه (%MHR 80-100) استفاده شد؛ هم چنین هر هفته به میزان پنج درصد بر شدت تمرینات افزوده شد. در این پژوهش تست های عملکردی واترپلو شامل رکورد شنای 50 متر، شنای 100 متر سربالا، شنای 200 متر کرال سینه، شنای 50×6 متر و شنای 400 متر بود. جهت بررسی سطوح سرمی IL-6، IL-45 سی سی خون وریدی در مرحله پیش و پس آزمون گرفته شد و با روش الایزای ساندویچی سنجش گردید. برای مقایسه میانگین های اندازه گیری شده از آزمون تی (t-test) در سطح معنی داری  05/0 P<استفاده شد.
 

نشان داد هشت هفته تمرین منتخب واترپلو سبب تغییرات معنی دار در سطوح IL-4 پلاسمایی واترپلویست های نخبه شد (05/0P<) ولی با این وجود نتواست تغییرات معنی داری در سطوح  IL-6و عملکرد واترپلوئیست ها در شنای 50 متر،  100متر، 200 متر و 400 متر ایجاد کند.

نتایج این تحقیق نشان داد که احتمالا تمرینات فشرده و طولانی تری جهت بهبود عملکرد حرکتی بازیکنان نخبه واترپلو مورد نیاز است و هنوز اطلاعات در این حوزه نیازمند تحقیق بیشتری است.