تبیین مدل ارتباطی سبک های مدیریت تعارض با رضایتمندی و موفقیت ورزشکاران تیم های ملی ناشنوایان ایران

پژوهش حاضر با هدف تبیین مدل ارتباطی سبک های مدیریت تعارض با رضایتمندی و موفقیت ورزشکاران تیم های ملی ناشنوایان ایران انجام شده است. جامعه ی آماری پژوهش، کلیه ی ورزشکاران تیم های ملی ناشنوایان ایران به تعداد 220 ورزشکار و نمونه آماری، ورزشکاران اعزامی به مسابقات برون مرزی به تعداد 150 نفر تشکیل داده اند. در این تحقیق از پرسشنامه های مدیریت تعارض رابینز (1998) رضایتمندی ورزشکاران ریمروچلادورای (1998) و موفقیت ورزشکاران موسوی و واعظ موسوی (1394) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و اولویت بندی سبک غالب مدیریت تعارض از آزمون فریدمن و برای تعیین ارتباط و میزان تاثیرگذاری متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. همچنین از نرم افزارهای (اس پی اس اس و اسمارت پی ال اس) نیز جهت انجام محاسبات و طراحی مدل استفاده شد. نتایج نشان داد مربیان جهت مدیریت تعارضات بیشتر از سبک عدم مقابله استفاده می کنند. از میان ابعاد رضایتمندی ورزشکاران، بعد رضایت از عملکرد فردی و از میان ابعاد موفقیت، بعد تعهد دارای بالاترین میانگین بوده است. همچنین، ضمن مشاهده ارتباط سبک های مدیریت تعارض (2.81=t ، 0.68=f) با رضایتمندی ورزشکاران، بین استراتژی راه حل گرایی (2.64=t ، 0.46=f) و عدم مقابله (2.78=t ، 0.32=f) با رضایتمندی ورزشکاران و بین استراتژی راه حل گرایی (44/3=t ، 32/0=f) با موفقیت ورزشکاران ارتباط معنادار وجود داشت. براساس نتایج تحقیق زمانی که مربیان تیم های ملی ناشنوایان از استراتژی های راه حل گرایی استفاده می کنند در مدیریت تعارضات و ایجاد رضایت مندی و دستیابی به موفقیت ورزشکاران موفق تر هستند.