اثربخشی دو روش قصه گویی از طریق تصویرسازی و پانتومیم بر اختلالات عاطفی رفتاری دانش آموزان کم شنوا

پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثربخشی دو روش قصه گویی از طریق تصویر سازی و پانتومیم بر اختلالات عاطفی رفتاری دانش آموزان دارای مشکلات شنوایی شکل گرفت.

روش پژوهش: 

جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر  ناشنوا 17-14ساله منطقه 20 شهر تهران که در سال 1401-1400، مشغول به تحصیل بودند به شیوه هدفمند و در دسترس  نمونه ای  به حجم 24 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در  سه گروه  (8 نفر در گروه تحت آموزش قصه گویی از طریق تصویرسازی ، 8 نفر در گروه تحت آموزش قصه گویی با پانتومیم و 8 نفر در گروه کنترل) جایگزین شدند. جهت جمع آوری پژوهش از فهرست عاطفی رفتاری کودک آخنباخ (1999) استفاده شد. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار  SPSS22 و با آزمون آماری تحلیل کواریانس چند متغیری  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

تحلیل داده ها نشان دادند قصه گویی از طریق پانتومیم بر کاهش رفتارهای قانون شکنی و قصه گویی از طریق تصویرسازی و پانتومیم به یک میزان  بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه موثر است.

 با توجه به نتایج پژوهش، اجرای روش قصه گویی از طریق تصویرسازی و پانتومیم برای کاهش  رفتارهای قانون شکنی و پرخاشگرانه در دانش آموزان با مشکلات شنوایی توصیه می شود.