مطالعه تاثیر سرمایه فرهنگی و سواد تغذیه ای بر ارتقاء کیفیت زندگی

هدف از این پژوهش مطالعه تاثیر سرمایه فرهنگی و سواد تغذیه ای بر ارتقاء کیفیت زندگی است. پژوهش حاضر از نوع پژوهش ها توصیفی - تبیینی و به لحاظ هدف، کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلابه سکته قلبی بیمارستان شهید مدنی تبریز است که 200 نفر از آن ها به عنوان نمونه و به صورت تصادفی از حیث زمان انتخاب شده و موردپژوهش قرارگرفته اند. برای جمع آوری اطلاعات پژوهش از پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی، سرمایه فرهنگی و سواد تغذیه ای استفاده شده است. پرسشنامه ها استاندارد بوده و روایی آن ها در بسیاری از پژوهش ها تائید شده است. برای بررسی پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که پایایی تمام پرسشنامه ها بالاتر از 50/0 بوده و نشان دهنده همبستگی درونی گویه ها بوده است. نتایج آزمون پیرسون بین متغیرها نشان داد که بین متغیرهای سرمایه فرهنگی باکیفیت زندگی رابطه مثبت و معنی داری (403/0) وجود دارد. همچنین بین سواد تغذیه ای باکیفیت زندگی نیز رابطه مثبت و معنی داری (412/0) وجود دارد. در ابعاد سرمایه فرهنگی، بعد سلامت محیطی کیفیت زندگی بیشترین ارتباط را با سرمایه فرهنگی و سواد تغذیه ای داشته است و در مرتبه های بعدی، سلامت روان، سلامت عمومی و سلامت جسمی قرار می گیرد. در نتیجه گیری کلی می توان گفت که  سلامت محیطی یکی از ابعاد مهم درکیفیت زندگی  افراد بوده و افزایش سرمایه فرهنگی و سواد تغذیه ای می تواند بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی افراد ایجاد کند.