مقایسه اثرات تجویز همزمان دو داروی سورافینیب (Sorafinib) و سانیتینیب (Sunitinib) در زنده مانی و مهاجرت سلولی در رده های سلولی سرطان سینه (MDA-MB-231) و پانکراس (Panc1)

سورافینیب و سانیتینیب به عنوان داروهای مهارکننده گیرنده های تیروزین کینازی در شیمی درمانی استفاده می شوند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثرات استفاده همزمان دو داروی ضد توموری سورافینیب (Sorafinib) و سانیتینیب (Sunitinib) در دو رده سلولی سرطان سینه (MDA-MB-231) و پانکراس (Panc1) بود.

در این مطالعه تجربی، ابتدا دو رده سلولی سرطان سینه (MDA-MB-231) و پانکراس (Panc1) کشت داده شدند. در مرحله بعدی، سلول های مورد نظر تحت تیمار همزمان با داروهای ضد توموری سورافینیب و سانیتینیب به مدت 48 ساعت قرار گرفتند. میزان زنده مانی و مهاجرت سلول ها، به ترتیب، با روش MTT و تست مهاجرت (Scratch assay) بررسی شد.

IC50 دو داروی ضد سرطان سورافینیب و سانیتینیب، در رده سلولی پانکراس (Panc1) بالاتر از رده سلولی سینه (MDA-MB-231) بود. تاثیر ترکیبی این دو دارو بر زنده مانی و مهاجرت سلول های سرطانی سینه (MDA-MB-231) موثرتر از سلول های سرطانی پانکراس (Panc1) بود. همچنین تغییرات مورفولوژیکی که نشان دهنده آسیب سلول های سرطانی در حضور همزمان دو دارو است، در رده سلولی سینه (MDA-MB-231) بیشتر گزارش شد.

تیمار همزمان دو داروی مهارکننده گیرنده های تیزوزین کینازی، سورافینیب و سانیتینیب، در مهار زنده مانی و مهاجرت سلول ها در رده سلولی سینه (MDA-MB-231) موثرتر بوده است که احتمالا بالا بودن میزان بیان گیرنده های تیروزین کینازی در سرطان سینه می تواند دلیلی برای توجیه این یافته ها باشد. با این حال، آزمایشات بیشتری برای یافتن جزئیات مولکولی این اثرات، مورد نیاز است.