تاثیر گیاه خارشتر و مان آن (ترنجبین) بر بیماری های کلیه و مجاری ادراری: یک مرور نظام مند

 بیماری های مزمن کلیوی امروز از هر ده نفر یک نفر را درگیر می کند. این بیماری ها عموما برگشت ناپذیر، پیش رونده و با خطرات بیشتر قلبی عروقی همراه است. یکی از گیاهان پرکاربرد در کاربرد عوام به منظور درمان بیماری های کلیوی خارشتر و مان آن ترنجبین است که تاکنون هیچ مطالعه علمی مروری روی اثرات آن صورت نگرفته است. از این رو، مطالعه مروری نظام مند حاضر به منظور بررسی مروری اثر درمانی این مفردات گیاهی انجام شده است.

 برای جمع آوری اطلاعات تمام مطالعات خارشتر و نقش ترکیبات آن ها در بیماری های کلیوی و مکانیسم عمل آن ها مورد بررسی قرار گرفت. کتابخانه Cochrane، Scopus، Web of Science، Embase، MEDLINE، Google Scholar و ProQuest با استفاده از واژگان کلیدی MeSH مرتبط و شرایط یکسان برای شناسایی مطالعات مربوطه با استفاده از اصول پریزما در مطالعات مروری جستجو شدند. با استفاده از این اطلاعات مطالعه تحلیل های مرتبط صورت گرفت. طبق مطالعات مشخص شده گیاه خارشتر و ترنجبین دارای خاصیت مدر هستند و از اسپاسم کلیه جلوگیری می کنند.

ملاحظات اخلاقی:

 در پژوهش حاضر جنبه های اخلاقی مطالعه کتابخانه ای شامل اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

 نتایج به دست آمده نشان داد، عصاره هیدروفیلیک ترنجبین غلظت اگزالات ادراری و تشکیل سنگ اگزالات کلسیم ادراری را کاهش می دهد و ترکیبات فلاونوئیدی این گیاه دارای اثرات آنتی اکسیدانی هست که مانع آسیب به سلول های اپیتلیال کلیه می شود. همچنین مصرف گیاه خارشتر باعث کاهش کراتینین سرم و بهبود عملکرد کلیه می گردد. همچنین عصاره اتانولی ریشه ترنجبین دارای فعالیت اسپاسمولیتیک و آرامش بخش میزنای بوده و در تسکین درد ناشی از سنگ کلیه (انقباض میزنای) موثر است.

 بنابر یافته های این مطالعه می توان از این مفردات برای بهبود عملکرد کلیه و همچنین درمان برخی بیماری های کلیوی پس از انجام تحقیقات بالینی تکمیلی استفاده کرد.