بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر مولفه های مثبت اندیشی و تاب آوری زناشویی در رضایت زناشویی زنان در آستانه طلاق عاطفی

خانواده جز اساسی از یک جامعه به حساب می آید لذا بررسی مسائل مربوط به خانواده دارای اهمیت بسیاری است به خصوص میزان رضایت از رضایت در تداوم زندگی تاثیر فراوان دارد. لذا هدف پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر مولفه های مثبت اندیشی و تاب آوری زناشویی در رضایت زناشویی زنان در آستانه طلاق عاطفی می باشد.

روش پژوهش دراین مقاله نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری زنان در آستانه طلاق عاطفی شهرستان بندرعباس بودند که در دو گروه آزمایش درمان شناختی رفتاری مبتنی بر مولفه های مثبت اندیشی (15 نفر) و گروه آزمایش تاب آوری (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) انجام شد. روش نمونه گیری در این پژوهش نیمه آزمایشی بود که گروه های آزمایش در 8 جلسه درمانی مورد آموزش قرار گرفتند داده ها به وسیله پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (1998) جمع آوری شد و نتایج به واسطه تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج پژوهش نشان داد درمان شناختی رفتاری مبتنی بر مولفه های مثبت اندیشی و تاب آوری زناشویی در رضایت زناشویی زنان در آستانه طلاق عاطفی تاثیر دارد.

به طور کلی می توان بیان کرد که اموزش رویکردهای شناختی رفتاری مبتنی بر مولفه های مثبت اندیشی و تاب آوری زناشویی به زوجین می تواند در تداوم زندگی زوجین نقش اساسی و مهمی داشته باشد لذا پیشنهاد می شود خاناوده ها و زوجین به این رویکردها توجه داشته باشند.