بررسی میزان رضایت مدرسین دانشکده های پیراپزشکی، پرستاری مامایی، بهداشت و دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان نسبت به آموزش مجازی در زمان همه گیری کووید-19 در سال 1399-1400: یک مطالعه توصیفی

آموزش مجازی در دوران همه گیری کووید-19 رونق یافته است. این مطالعه به منظور تعیین میزان رضایت مدرسین دانشکده‏های پیراپزشکی، پرستاری مامایی، بهداشت و دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان نسبت به آموزش مجازی در زمان همه گیری کووید-19 در سال 1399-1400 اجرا شد.

در این مطالعه توصیفی، جمعیت مورد پژوهش شامل 100 نفر از مدرسینی بود که در سال تحصیلی 1400-1399 در دانشکده های مورد مطالعه تدریس می‏کرده اند. ابزار جمع‏آوری اطلاعات پرسش‏نامه محقق ساخته ای بود که پس از تدوین توسط حداقل 10 نفر از متخصصین در زمینه آموزش و با استفاده از شاخص‏های نسبت روایی محتوایی (Content validity ratio; CVR) و شاخص روایی محتوایی (Content validity index; CVI) مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey آنالیز شدند.

41 نفر (41 درصد) از مدرسین بیان کردند که آموزش مجازی را بعد از همه گیری کووید-19 ادامه می دهند، 89 نفر (89 درصد) سرعت اینترنت را مهم ترین مشکل آموزش مجازی می دانستند. میانگین نمره رضایت مندی در گروه سنی 30 تا 40 سال و سابقه تدریس کم تر از 5 سال و مرتبه علمی استاد به طور معنی داری بیش از میانگین نمره سایر گروه ها بود (05/0P<).

یافته های مطالعه حاضر نشان داد که رضایت مندی کلی مدرسین از آموزش مجازی در سطح متوسطی قرار دارد. از دیدگاه مدرسین برخی ابعاد آموزش مجازی از جمله سطح تعامل با دانشجو، ارائه و دریافت بازخورد و ارزیابی تکوینی و تجمعی دانشجو نیاز به ارتقاء دارد. از این رو ارتقاء زیرساخت ها و توانمندسازی مدرسین جهت بهبود کیفیت آموزش مجازی ضروری به نظر می رسد.