بررسی مواجهه تفاسیر با واژگان فارسی دخیل در قرآن کریم تا پایان قرن هفتم (ه.ق) در حوزه پاداش های اخروی

ازآنجاکه قرآن کریم به زبان عربی نازل شده است ، فهم دقیق واژگان و ترجمه آن همواره برای غیر عرب زبانان از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است. توجه به معنای دقیق واژگان مهم ترین گام در ترجمه صحیح و رعایت امانت داری به شمار می رود. عده ای از مفسران و عالمان مسلمان برخی واژگان قرآن را دخیل می دانند. در این میان، طبق نظر گروهی از مفسران، تعدادی از این واژگان فارسی است. با نگاهی دقیق بر این واژگان فارسی دخیل در قرآن، در می یابیم که شماری از آنها در حوزه پاداش های اخروی است. پژوهش حاضر با بهره جستن از روش توصیفی- تحلیلی طی مراحلی به بررسی مواجهه تفاسیر با واژگان فارسی دخیل در قرآن در حوزه پاداش های اخروی تا پایان قرن هفتم (ه ق) پرداخته است. در وهله نخست، 10 واژه از جهت معنایی مورد تحلیل لغوی، سیاقی و بررسی آراء مفسران و تاریخ شناسان قرار گرفت.نتیجه بررسی ها در این مرحله لغات اباریق،ارائک،استبرق،حور،زرابی،روضه،زمهریر،سلسبیل،سندس وعبقری را جزو واژگان فارسی دخیل در قرآن در حوزه پاداش های اخروی برشمرد.