اثر استفاده از کفش کنترل حرکت در دوندگان با پای پرونیت بر زوایای مطلق مفاصل ران و ساق پا در صفحه ساجیتال قبل و بعد از خستگی طی دویدن

پرونیشن بیش ازحد پا طی فاز استقرار در سیکل راه رفتن منجر به انعطاف بیش ازحد پا شده و همین امر باعث ناپایداری پا می شود. هدف پژوهش حاضر اثر استفاده از کفش کنترل حرکت در دوندگان با پای پرونیت بر زوایای مطلق مفاصل ران و ساق پا در صفحه ساجیتال قبل و بعد از خستگی طی دویدن بود.

در این مطالعه 13 دونده مبتدی دختر دارای پای پرونیت به عنوان گروه تجربی انتخاب شدند. از چیدمان ماکر CAST جهت شناسایی اندام های لگن، ران، ساق و پا استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده های حرکت با استفاده از شش دوربین ویدئویی باسلر با نرخ نمونه برداری 200 هرتز جمع آوری شد. جهت فیلتر کردن داده ها از فیلتر پایین گذر با مرتبه 4 با برش فرکانسی 10 هرتز استفاده شد.

بیشینه زاویه مطلق اندام ساق در صفحه ساجیتال طی 35 درصد فاز اولیه اتکا دویدن در هنگام استفاده از کفش کنترل حرکت بعد از خستگی نسبت به شرایط استفاده از کفش کنترل قبل از خستگی در حدود 05/6 درجه افزایش داشت. کمینه زاویه مطلق اندام ران در صفحه ساجیتال طی 50 درصد فاز اولیه اتکا دویدن در هنگام استفاده از کفش کنترل حرکت بعد از خستگی نسبت به شرایط استفاده از کفش کنترل قبل از خستگی در حدود 09/4 درجه کاهش داشت.

کفش کنترل حرکت باعث کاهش زاویه مطلق ریرفوت پا پس از خستگی در افراد دونده می شود که می تواند در کاهش نرخ آسیب موثر باشد.