تحلیل پدیدارشناختی تجربه ماموران پلیس از خشونت کنش گرانه شهروندان در سنندج

تامین امنیت عمومی همواره با بروز تعرض های خشونت آمیز متقابل میان پلیس وشهروندان همراه است که طی آن ماموران گاها با خشونت رفتاری-کنشی شهروندان مواجه می شوند. هدف پژوهش حاضر، تحلیل پدیدارشناختی تجربه ماموران پلیس ازخشونت کنش گرانه شهروندان با تاکید بر جغرافیای شهر سنندج استان کردستان است.

روش پژوهش:

 پژوهش حاضر براساس رویکرد کیفی و با روش پدیدارشناسی تفسیری اجرا شد. اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه عمیق با 22 نفر از ماموران دارای تجربه زیسته خشونت در شهر سنندج گردآوری شد. برای انتخاب نمونه ها از نمونه گیری هدف مند استفاده شد وسپس براساس معیار اشباع نظری فرایندگردآوری داده ها ادامه یافت و سرانجام به شیوه تحلیل موضوعی یا تماتیک به تجزیه وتحلیل اطلاعات پرداخته شد.

یافته ها حاکی از روایت ماموران از خشونت (کلامی- روانی و گاها فیزیکی) تجربه شده به مثابه عادی شدن تمرد در زیست جهان آن هاست. بیش تر خشونت ها در یگان های اجرایی به سبب مواجهه کلامی-فیزیکی میان پلیس و شهروندان رخ داده است. در مورد عوامل و زمینه های تعرض خشونت آمیز، 8 مقوله اصلی؛ برخورد قهری-تهاجمی با اعتراضات و تجمعات، اعمال قانون و ابلاغ-اجرای احکام قضایی، خشونت ساختاری، بی اعتمادی به عاملیت وآمریت قانون، عدم حمایت ساختاری، جوامنیتی استان، الگوگیری رسانه ای، ضعف مهارت های ارتباطی ماموران و درمورد پیامدهای خشونت، 6 مقوله تداوم تمرد و تشدید خشونت اجتماعی، تضعیف اقتدار و جایگاه اجتماعی پلیس، قبح شکنی نقض قانون و افزایش جرم، احساس استیصال وتضعیف روحی-روانی کارکنان و خانواده، فرسایش سرمایه اجتماعی، کاهش بازدهی کاری به دست آمد.

نتایج حاکی از آن است که شرایط نامطلوب اقتصادی- معیشتی مردم از یک طرف و ضعف مهارت های ارتباطی برخی ماموران، ضعف عملکرد دستگاه قضا در رسیدگی به پرونده های مربوطه، ضعف آموزش های سازمانی کارکنان در نهادینه سازی خودکنترلی، ضعف دررسانه ای کردن اقدامات پلیس و ناآشنایی بسیاری از ماموران با فرهنگ بومی، غلبه دیدگاه امنیتی میان ماموران و حضور باتاخیر در صحنه های حساس درسطح استانی بر افزایش رفتارها و تعرض های خشونت آمیز شهروندان تاثیر فزاینده ای داشته است.