ارزیابی تغییرات دما و بارش آینده توسط ریزمقیاس نمایی مدل های گردش عمومی جو (مطالعه موردی ایستگاه های منتخب سینوپتیک سواحل جنوبی ایران)

منابع طبیعی و محیط زیست بستر زندگی و فعالیت انسان ها و دیگر موجودات است و به طور ویژه ای به آن وابسته هستند. در دهه های اخیر کره زمین به شدت تحت تاثیر اثرات گرمایش جهانی و تغییر اقلیم واقع شده است و کشور ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده است، چرا که این پدیده بر روی فعالیت های زیست محیطی، اقتصادی-اجتماعی و سلامت انسان ها تاثیر مستقیم دارد. مدل های گردش عمومی جو ابزاری مناسب برای پایش رخداد تغییر اقلیم در آینده هستند که به دلیل بزرگ بودن مقیاس مکانی آنها، نیازمند کوچک مقیاس نمایی می باشند. در این مطالعه به بررسی وضعیت متغیرهای اقلیمی بارش و دمای میانگین پنج ایستگاه سینوپتیک در سواحل جنوبی کشور پرداخته شد. دوره آماری پایه از سال 2015-1985 در نظر گرفته شد و چهار سناریوی اقلیمی گزارش ششم انتشار در قالب مدل MPI-ESM1.2-HR برای دوره آماری 2043-2023 توسط SDSM ریز مقیاس و محاسبه گردید. نتایج نشان از افزایش دما از 1/64 تا 8/9 درصد نسبت به دوره پایه تحت هر چهار سناریو در تمام ایستگاه ها است. این در حالی است که بارش در بعضی از ایستگاه ها و تحت برخی سناریوهای SSP کاهش و در برخی دیگر افزایشی است. افزایش در ایستگاه بوشهر تا 140درصد و کاهش تا بیشتر از 10درصد در ایستگاه کیش مورد انتظار است. تخمین، پیش بینی و پایش وقوع تغییر اقلیم در بازه های مختلف و تحت گزارش های بروز شده IPCC امری ضروری است تا به تصمیم گیران و سیاست گذاران در رابطه با اقدام در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و همچنین انجام عملکردهایی در جهت سازش با این پدیده پیش رو کمک نماید.