فهم موانع و چالش‏های مشارکت خیرین در ایجاد زیرساخت‏های آموزشی و فرهنگی در محلات حاشیه‏نشین شهر اهواز

بر اساس گزارش‏های منتشرشده شهرداری اهواز، این کلان‏شهر بیش از 13 محله حاشیه‏ نشین دارد که حدود 350 هزار نفر جمعیت دارند. با وجود بهبود نسبی شرایط این محلات در دهه‏های گذشته، هنوز بسیاری از ساکنان این مناطق شغل مناسب ندارند و برای تامین برخی از نیازهای اولیه خود با مشکل مواجه شده اند و کمک های افراد یا سازمان های خیریه نتوانسته‏ است به‏خوبی این مشکل را برطرف کند. هدف پژوهش حاضر بررسی موانع فعالیت خیریه‏ ها و سازمان‏های مردم نهاد در این محلات و ارائه راهکاری برای تحول در کمک های خیریه است. با در نظر داشتن این اصل که استفاده از ادبیات نظری در رویکرد کیفی در مرحله بعد از ظهور مقوله‏ها مورد توجه قرار می‏گیرد، برای جمع آوری داده ها و ارائه راهکار از روش نظریه داده ‏بنیاد رویکرد گلیزر استفاده شد. در این راستا، با استفاده از روش نمونه گیری نظری، ذینفعان انتخاب شدند و با آن‏ها مصاحبه شد و جلساتی متعدد به منظور گردآوری داده‏ها با 16 نفر از این مشارکت‏ کنندگان برگزار شد. ضعف سرمایه اجتماعی درون ‏منطقه ‏ای، بی ‏ثباتی شغلی نهادینه‏ شده، احساس فقر چندبعدی، کار خیر غیرسیستماتیک و ترکیبی بودن چالش‏های محلات حاشیه ‏نشین مهم‏ترین مقوله‏ های ظهوریافته هستند. نتایج نشان می‏دهد اندازه، حجم و توزیع کمک‏های خیریه برای برون‏ رفت محلات حاشیه‏ نشین شهر اهواز بحران ناکافی هستند و حمایت همه‏ جانبه در این زمینه لازم است.