بررسی کارایی روش های داده کاوی در پیش بینی تبخیر - تعرق مرجع روزانه (مطالعه موردی: ایستگاه های نوار ساحلی جنوب ایران)

روابط غیرخطی، عدم قطعیت ذاتی و نیاز به اطلاعات اقلیمی فراوان در براورد تبخیر-تعرق باعث شده است پژوهشگران در دهه های اخیر از روش های داده کاوی برای براورد تبخیر-تعرق استفاده نمایند. هدف از این تحقیق بررسی کارایی روش های داده کاوی ماشین بردار پشتیبان، درخت تصمیم، جنگل تصادفی و رگرسیون فرایند گاوسی در پیش بینی تبخیر-تعرق مرجع روزانه ایستگاه های نوار ساحلی جنوب کشور می باشد. برای انجام کار با استفاده از داده های اقلیمی 20 ساله (1400-1380) تبخیر-تعرق مرجع روزانه روش فائو-پنمن- مانتیث محاسبه شد. سپس با استفاده از این داده ها به عنوان داده های خروجی، 6 سناریو ترکیبی بر اساس همبستگی بین متغیرهای هواشناسی و تبخیر-تعرق مرجع به روش های داده کاوری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بررسی ها نشان داد نشان داد هر چهار روش داده کاوی در مناطق مورد مطالعه به خوبی توانسته اند مقادیر تبخیر-تعرق مرجع را براورد کنند. در هر چهار ایستگاه، روش رگرسیون فرایند گاوسی با داشتن بالاترین مقدار R2 و کمترین مقادیر RMSE و MAE براورد بهتری از مقادیر تبخیر-تعرق مرجع داشتند و روش های جنگل تصادفی، درخت تصمیم و ماشین بردار پشتیبان به ترتیب در رتبه های بعدی قرار گرفتند. از بین الگوهای مورد بررسی در چابهار الگوی 6، در بندرعباس و بوشهر الگوی 4 و در آبادان الگوی 3 بهترین براورد را داشتند.