مقایسه اثربخشی زندگی درمانی و شفقت درمانی بر حرمت خود و اجتناب تجربی در جوانان دچار بی موبایل هراسی

اعتیاد به تلفن همراه در بین نوجوانان و جوانان به دلیل میزان شیوع بالای آن، نگرانی هایی را در حیطه سلامتی، کیفیت خواب و زندگی، موفقیت تحصیلی و روابط بین فردی آنان به وجود آورده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زندگی درمانی و شفقت درمانی بر حرمت خود و اجتناب تجربی در دانشجویان جوان دچار بی موبایل هراسی انجام شد.

روش پژوهش:

 روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان جوان دختر و پسر مبتلا به بی موبایل هراسی دانشگاه آزاد واحد تهران غرب بود که در سال تحصیلی 1402-1401 مشغول به تحصیل بودند. از بین این دانشجویان، بر اساس ملاک های ورود و به صورت هدفمند، 45 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش اول، مداخله زندگی درمانی و گروه آزمایش دوم، مداخله شفقت درمانی را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه های بی موبایل هراسی ایلدریم و کوریا، حرمت خود کوپر اسمیت و اجتناب تجربی گامز و همکاران بود. داده ها با تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر، آزمون تعقیبی بنفرونی و توسط نرم افزارSPSS_27  تحلیل شد.

نتایج نشان داد مداخله های زندگی درمانی و شفقت درمانی بر بهبود حرمت خود  و اجتناب تجربی موثر است؛ این تاثیر در محله پیگیری نیز پایدار بود. همچنین زندگی درمانی نسبت به شفقت درمانی تاثیر بیشتری بر روی این متغیرها در مرحله پس آزمون و پیگیری داشت.

بر اساس نتایج،  استفاده از آموزش های زندگی درمانی و شفقت درمانی در راستای کاهش آسیب های روانشناختی ناشی از تلفن همراه  ضروری به نظر می رسد؛ بنابراین، روانشناسان و درمانگران می توانند از روش آموزش زندگی درمانی و شفقت درمانی در کنار سایر روش های آموزشی برای کاهش بی موبایل هراسی دانشجویان استفاده کنند.