تجمع فلزات سنگین جیوه و روی در بافت آبشش و ارتباط آنها با برخی از شاخص های بیوشیمیایی خون ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer)

این تحقیق با هدف اندازه گیری و بررسی ارتباط بین فلزات سنگین (جیوه و روی) با برخی شاخص های بیوشیمیایی خونی و بافت آبشش ماهی سی باس پرورش یافته در قفس در پاییز 1401 واقع در بندر کنگان انجام گرفته است. نمونه ها پس از تثبیت با الکل، به آزمایشگاه منتقل شدند. شاخص های زیست سنجی ماهیان شامل وزن گرم  به وسیله ترازو و طول کل سانتی متر به وسیله تخته زیست سنجی اندازه گیری شدند. سپس از آبشش هر ماهی نمونه تهیه و به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی شعله، میزان غلظت هر فلز به دست آمد. برای ارزیابی تجزیه وتحلیل بافتی، نمونه بافت آبشش جداسازی و به وسیله دستگاه پاساژ بافت تهیه شده و به روش هموتوکسین ائوزین رنگ آمیزی شدند. سنجش شاخص های بیوشیمیایی خون نیز براساس دستورالعمل کیت تجاری انجام گردید. نتایج این پژوهش نشان داد، میانگین فلز جیوه و روی به ترتیب 1/0 و 5/7  میکروگرم بر گرم در خون ماهی ها بود. میانگین غلظت کورتیزول، گلوکز، آلبومین، پروتئین کل، کلسترول و تری گلیسرید به ترتیب 5/50 نانوگرم برمیلی لیتر، 33/154میلی گرم بر دسی لیتر، 19/1گرم بردسی لیتر ، 36/3 گرم بر دسی لیتر ،194 میلی گرم بر دسی لیتر و 244 میلی گرم بردسی لیتر به دست آمد. در بررسی نمونه بافت آبشش ماهی سی باس آسیایی عوارضی مانند پرخونی، خونریزی، هیپرپلازی، نکروز سلولی و تخریب لایه اپیتلیوم رشته های اولیه و ثانویه آبشش، مشاهده گردید. غلظت فلزات سنگین جیوه و روی در بافت آبشش ماهی سی باس مورد مطالعه، پایین تر از حداستاندارد تعیین شده از سوی FAO و WHO بود.