ارزیابی کارایی نسبی و یکپارچه بازار سهام: رویکرد NDEA

مطالعات متعددی روش تحلیل پوششی داده ها را در زمینه بهینه سازی سبد سهام یا ارزیابی کارایی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به کار گرفته اند، اما به روش تحلیل پوششی داده های شبکه و شاخص های برگرفته از تحلیل های تکنیکال و بنیادی به طور همزمان کمتر توجه شده است. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، هدف این مقاله ارزیابی کارایی نسبی و یکپارچه بورس اوراق بهادار تهران با بهره گیری از مدل تحلیل پوششی داده های شبکه و «فرآیند تولید» و «فرآیند تولید مالی» با رویکردهای تحلیل بنیادی و تکنیکال در دوره زمانی 1393 - 1400 است. همچنین فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی و برنامه ریزی مخروطی مرتبه دوم به ترتیب برای تعیین اوزان مراحل اول و دوم و حل مسئله غیرخطی در مدل تجزیه کارایی ترکیبی مورد استفاده قرار گرفتند. به علاوه، بر اساس مقادیر کارایی سال های گذشته، با استفاده از رگرسیون ساده، به پیش بینی کارایی در سال 1400 پرداخته شد. نتایج نشان داد فرآیند تولید در تعریف کارایی کلی یک شرکت مهم تر است؛ در توزیع کارایی میان گروه های مختلف صنایع اختلاف معناداری وجود دارد؛ شرکت های خساپا و خودرو 100% کارایی کلی و صنعت خدمات فنی و مهندسی بالاترین میزان کارایی کلی را به دست آوردند؛ ارقام کارایی پیش بینی شده با ارقام واقعی کارایی در سال 1400 تا حد زیادی به یکدیگر نزدیک هستند. بر اساس نتایج، به سرمایه گذاران پیشنهاد می گردد جهت ایجاد پرتفوی سرمایه گذاری، توجه بیشتری به تحلیل بنیادی نمایند. همچنین به شرکت های با کارایی مرحله اول و دوم بالاتر توجه بیشتری نمایند؛ زیرا آن ها پیشنهاد سرمایه گذاری هستند.