سیر توحیدی انسان در اندیشه علامه طهرانی و نقش آن در اخلاق اسلامی

انسان در اثر ضعف إدراک، و از سوی دیگر غرور و هوس و تکبر، تنها همین ظاهر حیات دنیا را می بیند و در اثر پرداختن به مظاهر و اشتغال به کثرات این عالم، از عالم ملکوت و آنچه برای او در آن عوالم مهیا شده غافل مانده و آن قابلیت ها و استعدادهای خداوندی را برای همیشه با خود دفن خواهد کرد. در این راستا هدف تحقیق حاضر سیر توحیدی انسان در اندیشه علامه طهرانی بود که با روش کتابخانه ای و اسنادی انجام شد. یافته ها نشان داد مرحوم علامه طهرانی معتقدند که نوع افراد بنی آدم، کال و نارس از دنیا می روند. میوه کال غیرقابل استفاده است؛ نه طعم و مزه ای دارد و نه خاصیتی، و قابل خوردن نیست.» یعنی انسانی که قابلیت دارد مظهر اسماء و صفات حسنای حضرت پروردگار شود و بر مسند خلافت إلهی تکیه زند، با لذت های حسی خود را از إدراکات عقلیه محروم و در ویرانه های این عالم حبس میکند. تنها راه وصول به معرفت و ذوق شهد شیرین لقاء حضرت پروردگار، همان فناء و اندکاک جبل انانیت، و طنین اندازشدن سروش توحیدی إنی انا الله رب العلمین در طور قلب سالک است، و تا آن زمان که ذره ای ازبقایای وجود و انانیت باشد همواره سالک از قرب و نزدیکی به سرادق حضرت احدیت رانده می شود.