مدل مطلوب نظام جامع ارتباطات سلامت در ایران

هدف از مقاله حاضر، شناسایی عناصر و مولفه های نظام جامع ارتباطات سلامت در ایران با هدف ارتقای سلامت است. باوجود اهمیت بالای این حوزه، شناخت کافی از آن در بین مسئولان وجود ندارد و نوعی عدم انسجام در برنامه های ارتباطات سلامت در نظام سلامت نمایان است. ازاین رو طراحی مدلی برای انسجام بخشی برنامه های ارتباطات سلامت با در نظر گرفتن نقاط قوت و ضعف، همچنین فرصت ها و تهدیدها، اهمیت خود را در مسئله اصلی این پژوهش نمایان ساخت.

در این پژوهش از دو روش مصاحبه عمقی و سوات با تکنیک فاصله استفاده شده است. نمونه گیری نیز به روش نااحتمالی هدفمند از میان نخبگان حوزه سلامت و حوزه ارتباطات صورت گرفته است.

میانگین کسب شده از محیط داخلی (نقاط قوت و ضعف) نظام جامع ارتباطات سلامت امتیاز بالایی است و امتیاز حاصل از محیط خارجی (فرصت ها و تهدیدها) در حد متوسط است. در محیط خارجی، چالش جدی تر پیاده سازی نظام جامع ارتباطات سلامت با محوریت مخاطب و آثار اجتماعی است. بدین منظور برای طراحی این نظام در گام اول باید تقویت عناصری باشد که معطوف به مخاطب و آثار اجتماعی مورد انتظار است.

استراتژی نظام سلامت کشور در حوزه ارتباطات سلامت، رقابتی یا تنوع است که در عین مقابله با تهدیدات محیط خارجی بایستی بر نقاط قوت داخلی تاکید کرد و اثرات ناشی از تهدیدات را کاهش داد. بر این اساس توجه به ویژگی های طیف وسیع مخاطبان و توجه به آثار اجتماعی برنامه های ملی ضروری است.