تاثیر ترومای کودکی بر نشانه های اختلال وسواسی- جبری با نقش واسطه ای خودتنظیم گری در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- جبری

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر ترومای کودکی بر نشانه های اختلال وسواسی- جبری با نقش واسطه ای خودتنظیم گری در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- جبری انجام گرفت.  در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، 300 نفر بیمار مبتلا به اختلال وسواسی- جبری (161 نفر زن و 139 نفر مرد) مراجعه کننده به کلینیک های عمومی و خصوصی روان پزشکی در سطح شهر کرمانشاه با توجه به معیارهای ورود و خروج و دریافت تشخیص اختلال وسواسی- جبری توسط روانپزشک و  بر اساس  مصاحبه بالینی ساختاریافته (DSM-5) به شیوه تصادفی با توجه به شماره پرونده های پزشکی آنان، انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مصاحبه بالینی ساختاریافته (SCID-V)، پرسشنامه بازنگری شده اختلال وسواسی- جبری فوا و همکاران (2002) و فرم کوتاه پرسشنامه ترومای کودکی برنشتاین و همکاران (2003) بود. داده ها به وسیله تحلیل معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS-22 و AMOS-24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که مدل پیشنهادی، برازش مناسبی با داده ها دارد. در این مدل، معناداری اثر مستقیم و معنادار هر یک از متغیرهای ترومای کودکی (405/0) و خودتنظیم گری (163/0-) بر اختلال وسواسی- جبری و نیز اثر غیرمستقیم و معنادار ترومای کودکی بر اختلال وسواسی- جبری (712/0) با مقادیر مذکور نشان داده شد (001/0all P s<).