ارزیابی عدم قطعیت بارش ماهانه با به کارگیری GCMها و روش های تصحیح اریبی نگاشت چندکی

با توجه به درهم تنیدگی سیستم اقلیمی و رابطه غیرخطی اقیانوس و جو در آن، شناخت منشا عدم قطعیت و لحاظ آن در پیش نگری متغیرهای اقلیمی، به منظور ارزیابی مناسب سیاست های سازگاری و کاهش گازهای گلخانه ای از اهمیت بسیاری برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر، کمی سازی عدم قطعیت متوسط بارش ماهانه در دوره های تاریخی و آینده با توجه به مدل های گردش عمومی جو، روش های تصحیح اریبی، سناریوهای SSP و دوره های پیش نگری است. بر این اساس، خروجی 10 مدل منتخب گردش عمومی جو با استفاده از روش های مختلف تصحیح اریبی نگاشت چندکی برای محدوده مطالعاتی رفسنجان اصلاح شد و جهت بررسی عدم قطعیت مرتبط با سناریوهای SSP و دوره های پیش نگری، روش تصحیح اریبی مناسب انتخاب گردید. به منظور کمی سازی عدم قطعیت موارد مذکور نیز از دو معیار آماری انحراف معیار و دامنه میان چارکی استفاده گردید. نتایج حاصل نشان دادند که در دوره تاریخی، انحراف معیار و دامنه میان چارکی میانگین بارش ماهانه براساس نوع روش تصحیح اریبی و GCM نسبت به دوره آتی کم تر است. هم چنین در دوره های تاریخی و آینده، انحراف معیار و دامنه میان چارکی میانگین بارش ماهانه براساس نوع روش تصحیح اریبی کم تر از انحراف معیار و دامنه میان چارکی محاسبه شده برحسب نوع مدل GCM است. به طور کلی برای دوره آتی، عدم قطعیت دوره های پیش نگری و انتخاب GCM نسبت به دو منشا دیگر عدم قطعیت (روش تصحیح اریبی و سناریوها) بیش تر بوده و نیازمند ارزیابی دقیق تری هستند. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند به درک بهتری از منشا های مختلف عدم قطعیت های طبیعی در پیش نگری های تغییر اقلیم کمک کند.