یک مدل ریاضی چندهدفه برای مدیریت بهینه انرژی مناطق مسکونی هوشمند با در نظر گرفتن عدم قطعیت

سیستم های تولید برق کنونی کشور، نیروگاه هایی با مقیاس بزرگ هستند که در مکان های دور از مصرف کننده قرار دارند. این نیروگاه ها از سوخت های فسیلی به عنوان منبع اصلی خود استفاده می کنند. با افزایش تقاضا برای برق، انتشار گازهای گلخانه ای و اتلاف برق بیشتر شده و قابلیت اطمینان کاهش می یابد. شهرهای هوشمند راه-حل مطلوبی را دربرابر چالش های مذکور ارائه کرده اند. داشتن شبکه های هوشمند مهمترین ویژگی یک شهر هوشمند است که مدیریت انرژی یکی از اجزای اصلی سیستم انرژی آن به شمار می رود. مدیریت صحیح منابع انرژی بهینه سازی استفاده از آن و به حداقل رساندن هزینه تولید انرژی و مخاطرات زیست محیطی آن را ایجاب می کند. در این راستا، این پژوهش یک مدل بهینه سازی چندهدفه برای مدیریت انرژی یک شبکه هوشمند ارائه می کند. این مدل حداقل سازی هزینه، آلودگی، و پیک مصرف را همزمان با حداکثرسازی قابلیت اطمینان به عنوان اهداف خود دنبال می کند. در این مدل عدم قطعیت های توان خروجی منابع انرژی تجدیدپذیر، تقاضا و قیمت با استفاده از رویکرد تصادفی سناریومحور برنامه ریزی شده است. مساله به صورت یک مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح مختلط فرمول بندی و جواب های پارتو از روش محدودیت اپسیلون و جواب مطلوب پارتو از روش رضایت بخشی فازی به دست آمده است. نتایج حاکی از آن است که شبکه هوشمند انرژی علاوه بر صرفه جویی در مصرف انرژی، موجب کاهش همزمان هزینه و آلودگی و افزایش قابلیت اطمینان سیستم می-شود.