بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و واگرایی طایفه ای در شهرستان های ممسنی و رستم

اجتماعات سنتی با گونه هایی از واگرایی و همگرایی محلی روبرو هستند. با توجه به تنوع طایفه ای در شهرستان های ممسنی و رستم، این مقاله به بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با واگرایی طایفه ای در شهرستان های ممسنی و رستم در سال 1401 پرداخته است. پژوهش حاضر از نظر روش کمی، از منظر هدف کاربردی و توسعه ای و با روش پیمایشی انجام شد. تعداد 450 نفر به روش خوشه ای چند مرحله ای در میان افراد ساکن در طوایف شهرستان های ممسنی و رستم انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد بود. برای سنجش سرمایه اجتماعی از پرسش نامه میرفردی و ولی نژاد (1398) و برای سنجش واگرایی طایفه ای از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. برای سنجش اعتبار پرسشنامه از اعتبار صوری و برای تعیین پایایی پرسش نامه از هماهنگی درونی به روش آلفای کرونباخ استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجریه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن (بجز هنجارمندی) و واگرایی طایفه ای رابطه منفی معناداری وجود دارد. مولفه های سرمایه اجتماعی (اعتماد بین شخصی، هنجارمندی، روابط اجتماعی، مشارکت اجتماعی و اعتماد نهادی) و واگرایی طایفه ای در میان طوایف ساکن در شهرستان های ممسنی و رستم روابط متفاوتی داشتند. بین واگرایی طایفه ای زنان و مردان و واگرایی طایفه ای بر حسب تحصیلات تفاوت معناداری مشاهده شد و افراد با تحصیلات کمتر از واگرایی طایفه ای بیشتری برخوردار بودند. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای مستقل، نزدیک 31 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین نمودند. نتیجه نشان داد، سرمایه اجتماعی نقش مهمی در کاهش واگرایی طایفه ای دارد.