شناسایی عوامل تاثیرگذار بر عدم توازن شاخص توسعه انسانی بین استان های کشور با تاکید بر روش گرندد تئوری

از آنجایی که توسعه یک پدیده چندبعدی مبتنی بر اقتصاد نیست و یک کشور توسعه یافته باید در همه جنبه ها توسعه یابد‏‏، بخش مهمی از آن شاخص توسعه انسانی است. شاخص توسعه انسانی به عنوان یکی از شاخص های مهم توسعه در برنامه توسعه نمود پیدا کرد و موجب شد عوامل موثر بر عدم توازن سطح شاخص توسعه انسانی برای شناخت در این برنامه بررسی شود. هدف از انجام این تحقیق اکتشاف عوامل موثر بر عدم توازن سطح شاخص توسعه انسانی در بین استان های کشور و طراحی پاردایم شاخص توسعه انسانی است. با استفاده آمار توصیفی مقایسه شاخص های توسعه انسانی میان استان ها صورت پذیرفته سپس با روش گرندد تئوری، داده های کیفی به دست آمده از مصاحبه های خبرگان، با کمک نرم افزار Maxqda تجزیه و تحلیل کدگذاری های انجام شده انجام شد و به پاردایم عدم توازن سطح شاخص توسعه انسانی دست یافتیم. پنج عامل که علت و دلیل عدم توازن شاخص توسعه انسانی شناسایی شده است که شامل: امکانات آموزشی، امکانات بهداشتی و رفاهی، برنامه ریزی نامناسب‏، توسعه نامتوازن و فقر اقتصادی می باشد؛ بنابراین این عوامل موجب شکل گیری و تحقق توازن در توسعه انسانی بین استان ها خواهند شد. شاخص های انسانی به طور غیر متوازن در کشور توزیع شده و استان های مرزی اغلب از این شاخص ها کمتر برخوردار هستند و تمرکز آن در تهران است. تکیه بر اقتصاد تک محصولی، عدم امنیت، انزوا در تعاملات جهانی، نداشتن برنامه استراتژیک از جمله موارد قابل توجه در عدم توسعه شاخص انسانی در کشور است.