خوانشی نو در فلسفه اخلاق: ارزیابی واقعگرایی اخلاقی در ادیان توحیدی

جریان فکری انریکه دوسل در آمریکای لاتین، با نقد امپریالیسم و استعمار و نژادپرستی و هر گونه تبعیض و بی عدالتی، مدعی است که ظلم و استعمار مدرن زاییده فلسفه مدرن غرب است و راه برون رفت از بی عدالتی های موجود تمسک به فلسفه آزادی بخش است. اما از آنجا که در آثار او ردپایی از ارائه فلسفه منسجمی که بتوان فلسفه آزادیبخش را بر آن بنا کرد، دیده نمیشود، جا دارد که در تبیین تحقق آرمانهای آزادی خواهانه چنین فلاسفهای، به واکاوی واقعگرایی اخلاقی در ادیان توحیدی جهان بپردازیم. لذا از آنجا که رفتارهای اختیاری انسان منشا نیاز او به احکام اخلاقی است، التزام به یک نظام اخلاقی واقعگرای دینی میتواند انسان و جامعه را به انتخابهایی درست و عقلانی هدایت کند. کنترل و ساماندهی رفتارهای اختیاری انسان به قدری اهمیت دارد که هر چند بشر عصر حاضر بهسوی دینگریزی حرکت میکند، هیچگاه از تدوین معیارهای الزام آور برای افعال اخلاقی بینیاز نبوده و چه بسا در فلسفه های الحادی و مادی، اخلاقگرایی از حمایت بیشتری برخوردار است. به همین جهت امروزه اخلاق به عنوان دانشی که میتوان آن را جدای از دین مورد مطالعه قرار داد شناخته میشود. به همین جهت، اثبات واقعی بودن گزاره ها و احکام اخلاقی دینی در عصر حاضر اهمیت چندانی دارد.